Το Γλυκό και άλλες ιστορίες δίπλα στη θάλασσα

του Τηλέμαχου Τσαρδάκα,

Σκηνοθεσία-Διασκευή: Άρτεμις Γρύμπλα

με τους:

Παναγιώτα Παπαδημητρίου, Ντίνο Ποντικόπουλο,

Αγγέλικα Σταυροπούλου, Παλαιολόγο Χαλίδα.

Τέσσερις γλυκόπικρες ιστορίες δίπλα στην θάλασσα για ανθρώπους που φαινομενικά δεν τους συνδέει τίποτα.

Η αισθητηριακή μνήμη ξεκινά με μια κουταλιά γλυκό. Μια κουταλιά γλυκό, μπορεί να μας ταξιδεύσει ακαριαία, στο παρελθόν ή κάπου, σ’ ένα σκοτεινό κομμάτι της φαντασίας μας. Η ανάμνηση της γλυκιάς γεύσης αποθηκεύεται σ’ εκείνο ακριβώς το σημείο του εγκεφάλου που αποθηκεύεται και η ανάμνηση της αγάπης. Έτσι, με εφαλτήριο την αφυπνισμένη από τη ζάχαρη μνήμη, οι ιστορίες της παράστασης βρίσκουν ένα κοινό μέρος, έναν κοινό τόπο, την αγάπη.

Τέσσερις ιστορίες ξετυλίγονται γύρω από ένα τραπέζι με γλυκά, με αφορμή την γεύση και τις μνήμες που κουβαλάει. Οι φαινομενικά ασύνδετες ιστορίες των ηρώων, μπλέκονται με τις μυρωδιές από το πορτοκάλι, το μανταρίνι και την μαστίχα, και χτίζουν μέσα στο κέντρο της Πάτρας, μια άγρια παραλία. Με κάθε μπουκιά, οι ήρωές μας, ανακαλύπτουν ότι, τελικά, τους συνδέουν πολλά: η πολύ συγκεκριμένη γεωγραφία μιας παραλίας, ένας βαθύτατος και Ελληνικότατος κόμπος στο λαιμό, η αίσθηση του ανεκπλήρωτου και η σιγουριά ότι, αν κάποιες επιλογές που κάναμε ήταν ελάχιστα διαφορετικές, η ζωή μας τώρα θα ήταν αλλιώς και ίσως να ήμασταν ευτυχισμένοι. 

Ανάμεσα σε ατελείωτα πολύχρωμα γλυκά, σε κάποιο νησί του Αιγαίου, δίπλα στη θάλασσα, ξεκινούν οι ιστορίες τους. Μία σερβιτόρα αποφασίζει να κάνει μια τρέλα: να παρακολουθήσει κρυφά έναν άγνωστο που ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα. Μία γυναίκα ανοίγεται για πρώτη φορά με τόση ειλικρίνεια στον άντρα της. Ένας μοναχικός νεαρός στήνει αυτί και αφουγκράζεται την παράξενη κολυμβήτρια που κολυμπάει κάθε νύχτα στη σκοτεινή θάλασσα. Ένας ανήσυχος στρατιωτικός ερευνά την ιστορία μίας σπάνιας φωτογραφίας που συνδέει την επιστράτευση του 1974 με την κεντρική ταβέρνα του νησιού. Πως μπλέκονται όλα πάνω από ένα τραπέζι γεμάτο γλυκά; Πως ελαφραίνει η καρδιά των ανθρώπων όταν μοιράζονται το φαγητό και τα μυστικά τους.

Το Γλυκό και άλλες ιστορίες δίπλα στη θάλασσα

του Τηλέμαχου Τσαρδάκα,

Σκηνοθεσία-Διασκευή: Άρτεμις Γρύμπλα

με τους:

Παναγιώτα Παπαδημητρίου, Ντίνο Ποντικόπουλο,

Αγγέλικα Σταυροπούλου, Παλαιολόγο Χαλίδα.

Τέσσερις γλυκόπικρες ιστορίες δίπλα στην θάλασσα για ανθρώπους που φαινομενικά δεν τους συνδέει τίποτα.

Η αισθητηριακή μνήμη ξεκινά με μια κουταλιά γλυκό. Μια κουταλιά γλυκό, μπορεί να μας ταξιδεύσει ακαριαία, στο παρελθόν ή κάπου, σ’ ένα σκοτεινό κομμάτι της φαντασίας μας. Η ανάμνηση της γλυκιάς γεύσης αποθηκεύεται σ’ εκείνο ακριβώς το σημείο του εγκεφάλου που αποθηκεύεται και η ανάμνηση της αγάπης. Έτσι, με εφαλτήριο την αφυπνισμένη από τη ζάχαρη μνήμη, οι ιστορίες της παράστασης βρίσκουν ένα κοινό μέρος, έναν κοινό τόπο, την αγάπη.

Τέσσερις ιστορίες ξετυλίγονται γύρω από ένα τραπέζι με γλυκά, με αφορμή την γεύση και τις μνήμες που κουβαλάει. Οι φαινομενικά ασύνδετες ιστορίες των ηρώων, μπλέκονται με τις μυρωδιές από το πορτοκάλι, το μανταρίνι και την μαστίχα, και χτίζουν μέσα στο κέντρο της Πάτρας, μια άγρια παραλία. Με κάθε μπουκιά, οι ήρωές μας, ανακαλύπτουν ότι, τελικά, τους συνδέουν πολλά: η πολύ συγκεκριμένη γεωγραφία μιας παραλίας, ένας βαθύτατος και Ελληνικότατος κόμπος στο λαιμό, η αίσθηση του ανεκπλήρωτου και η σιγουριά ότι, αν κάποιες επιλογές που κάναμε ήταν ελάχιστα διαφορετικές, η ζωή μας τώρα θα ήταν αλλιώς και ίσως να ήμασταν ευτυχισμένοι. 

Ανάμεσα σε ατελείωτα πολύχρωμα γλυκά, σε κάποιο νησί του Αιγαίου, δίπλα στη θάλασσα, ξεκινούν οι ιστορίες τους. Μία σερβιτόρα αποφασίζει να κάνει μια τρέλα: να παρακολουθήσει κρυφά έναν άγνωστο που ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα. Μία γυναίκα ανοίγεται για πρώτη φορά με τόση ειλικρίνεια στον άντρα της. Ένας μοναχικός νεαρός στήνει αυτί και αφουγκράζεται την παράξενη κολυμβήτρια που κολυμπάει κάθε νύχτα στη σκοτεινή θάλασσα. Ένας ανήσυχος στρατιωτικός ερευνά την ιστορία μίας σπάνιας φωτογραφίας που συνδέει την επιστράτευση του 1974 με την κεντρική ταβέρνα του νησιού. Πως μπλέκονται όλα πάνω από ένα τραπέζι γεμάτο γλυκά; Πως ελαφραίνει η καρδιά των ανθρώπων όταν μοιράζονται το φαγητό και τα μυστικά τους.

Το Γλυκό και άλλες ιστορίες δίπλα στη θάλασσα

του Τηλέμαχου Τσαρδάκα,

Σκηνοθεσία-Διασκευή: Άρτεμις Γρύμπλα

με τους:

Παναγιώτα Παπαδημητρίου, Ντίνο Ποντικόπουλο,

Αγγέλικα Σταυροπούλου, Παλαιολόγο Χαλίδα.

Τέσσερις γλυκόπικρες ιστορίες δίπλα στην θάλασσα για ανθρώπους που φαινομενικά δεν τους συνδέει τίποτα.

Η αισθητηριακή μνήμη ξεκινά με μια κουταλιά γλυκό. Μια κουταλιά γλυκό, μπορεί να μας ταξιδεύσει ακαριαία, στο παρελθόν ή κάπου, σ’ ένα σκοτεινό κομμάτι της φαντασίας μας. Η ανάμνηση της γλυκιάς γεύσης αποθηκεύεται σ’ εκείνο ακριβώς το σημείο του εγκεφάλου που αποθηκεύεται και η ανάμνηση της αγάπης. Έτσι, με εφαλτήριο την αφυπνισμένη από τη ζάχαρη μνήμη, οι ιστορίες της παράστασης βρίσκουν ένα κοινό μέρος, έναν κοινό τόπο, την αγάπη.

Τέσσερις ιστορίες ξετυλίγονται γύρω από ένα τραπέζι με γλυκά, με αφορμή την γεύση και τις μνήμες που κουβαλάει. Οι φαινομενικά ασύνδετες ιστορίες των ηρώων, μπλέκονται με τις μυρωδιές από το πορτοκάλι, το μανταρίνι και την μαστίχα, και χτίζουν μέσα στο κέντρο της Πάτρας, μια άγρια παραλία. Με κάθε μπουκιά, οι ήρωές μας, ανακαλύπτουν ότι, τελικά, τους συνδέουν πολλά: η πολύ συγκεκριμένη γεωγραφία μιας παραλίας, ένας βαθύτατος και Ελληνικότατος κόμπος στο λαιμό, η αίσθηση του ανεκπλήρωτου και η σιγουριά ότι, αν κάποιες επιλογές που κάναμε ήταν ελάχιστα διαφορετικές, η ζωή μας τώρα θα ήταν αλλιώς και ίσως να ήμασταν ευτυχισμένοι. 

Ανάμεσα σε ατελείωτα πολύχρωμα γλυκά, σε κάποιο νησί του Αιγαίου, δίπλα στη θάλασσα, ξεκινούν οι ιστορίες τους. Μία σερβιτόρα αποφασίζει να κάνει μια τρέλα: να παρακολουθήσει κρυφά έναν άγνωστο που ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα. Μία γυναίκα ανοίγεται για πρώτη φορά με τόση ειλικρίνεια στον άντρα της. Ένας μοναχικός νεαρός στήνει αυτί και αφουγκράζεται την παράξενη κολυμβήτρια που κολυμπάει κάθε νύχτα στη σκοτεινή θάλασσα. Ένας ανήσυχος στρατιωτικός ερευνά την ιστορία μίας σπάνιας φωτογραφίας που συνδέει την επιστράτευση του 1974 με την κεντρική ταβέρνα του νησιού. Πως μπλέκονται όλα πάνω από ένα τραπέζι γεμάτο γλυκά; Πως ελαφραίνει η καρδιά των ανθρώπων όταν μοιράζονται το φαγητό και τα μυστικά τους.

Το θέατρο act παρουσιάζει τον μονόλογο «Διαστάσεις».

Ένα κείμενο – μανιφέστο για τον σύγχρονο άνθρωπο και τον παράλογο κόσμο. Έχει στοιχεία αυτοβιογραφικά, χωρίς να είναι αυτοαναφορικό. Μια γυναίκα μπαίνει σ’ ένα χώρο να συναντήσει και να ταρακουνήσει ένα πρόσωπο, περιδιαβαίνοντας στις «ηλικίες», τις διαστάσεις της ύπαρξης, την παιδικότητα, την φαντασία, το όνειρο και την πραγματικότητα. Ένας άνθρωπος που παλεύει να κρατήσει κάτι τις ζωντανό,  μες σ’ ένα κόσμο που παραπαίει . Εδώ το προσωπικό συναντιέται με το συλλογικό, η γυναίκα αυτή με όλους. Και καθώς το κοινό, γίνεται ένα πρόσωπο, ερχόμαστε στο σήμερα και κοιταζόμαστε όλοι μαζί σε έναν ραγισμένο καθρέφτη. Είμαστε σε εγρήγορση ώστε να μη μας κατακόψουν τα κομμάτια του, όταν σπάσει;  Γιατί  μοιάζει ότι θα σπάσει. Ποια η πορεία του κόσμου, αν αποφύγουμε αυτό το καθρέφτισμα; Ποιο το αύριο της ανθρωπότητας; Το δικό μου, το δικό σου, των παιδιών μας; Η αγωνία της κραυγή! Πώς θα την δεχτούμε; Πόσο αλύγιστοι θα παραμείνουμε, πόσο σκληροί;

Το θέατρο act παρουσιάζει τον μονόλογο «Διαστάσεις».

Ένα κείμενο – μανιφέστο για τον σύγχρονο άνθρωπο και τον παράλογο κόσμο. Έχει στοιχεία αυτοβιογραφικά, χωρίς να είναι αυτοαναφορικό. Μια γυναίκα μπαίνει σ’ ένα χώρο να συναντήσει και να ταρακουνήσει ένα πρόσωπο, περιδιαβαίνοντας στις «ηλικίες», τις διαστάσεις της ύπαρξης, την παιδικότητα, την φαντασία, το όνειρο και την πραγματικότητα. Ένας άνθρωπος που παλεύει να κρατήσει κάτι τις ζωντανό,  μες σ’ ένα κόσμο που παραπαίει . Εδώ το προσωπικό συναντιέται με το συλλογικό, η γυναίκα αυτή με όλους. Και καθώς το κοινό, γίνεται ένα πρόσωπο, ερχόμαστε στο σήμερα και κοιταζόμαστε όλοι μαζί σε έναν ραγισμένο καθρέφτη. Είμαστε σε εγρήγορση ώστε να μη μας κατακόψουν τα κομμάτια του, όταν σπάσει;  Γιατί  μοιάζει ότι θα σπάσει. Ποια η πορεία του κόσμου, αν αποφύγουμε αυτό το καθρέφτισμα; Ποιο το αύριο της ανθρωπότητας; Το δικό μου, το δικό σου, των παιδιών μας; Η αγωνία της κραυγή! Πώς θα την δεχτούμε; Πόσο αλύγιστοι θα παραμείνουμε, πόσο σκληροί;

Το Γλυκό και άλλες ιστορίες δίπλα στη θάλασσα

του Τηλέμαχου Τσαρδάκα,

Σκηνοθεσία-Διασκευή: Άρτεμις Γρύμπλα

με τους:

Παναγιώτα Παπαδημητρίου, Ντίνο Ποντικόπουλο,

Αγγέλικα Σταυροπούλου, Παλαιολόγο Χαλίδα.

Τέσσερις γλυκόπικρες ιστορίες δίπλα στην θάλασσα για ανθρώπους που φαινομενικά δεν τους συνδέει τίποτα.

Η αισθητηριακή μνήμη ξεκινά με μια κουταλιά γλυκό. Μια κουταλιά γλυκό, μπορεί να μας ταξιδεύσει ακαριαία, στο παρελθόν ή κάπου, σ’ ένα σκοτεινό κομμάτι της φαντασίας μας. Η ανάμνηση της γλυκιάς γεύσης αποθηκεύεται σ’ εκείνο ακριβώς το σημείο του εγκεφάλου που αποθηκεύεται και η ανάμνηση της αγάπης. Έτσι, με εφαλτήριο την αφυπνισμένη από τη ζάχαρη μνήμη, οι ιστορίες της παράστασης βρίσκουν ένα κοινό μέρος, έναν κοινό τόπο, την αγάπη.

Τέσσερις ιστορίες ξετυλίγονται γύρω από ένα τραπέζι με γλυκά, με αφορμή την γεύση και τις μνήμες που κουβαλάει. Οι φαινομενικά ασύνδετες ιστορίες των ηρώων, μπλέκονται με τις μυρωδιές από το πορτοκάλι, το μανταρίνι και την μαστίχα, και χτίζουν μέσα στο κέντρο της Πάτρας, μια άγρια παραλία. Με κάθε μπουκιά, οι ήρωές μας, ανακαλύπτουν ότι, τελικά, τους συνδέουν πολλά: η πολύ συγκεκριμένη γεωγραφία μιας παραλίας, ένας βαθύτατος και Ελληνικότατος κόμπος στο λαιμό, η αίσθηση του ανεκπλήρωτου και η σιγουριά ότι, αν κάποιες επιλογές που κάναμε ήταν ελάχιστα διαφορετικές, η ζωή μας τώρα θα ήταν αλλιώς και ίσως να ήμασταν ευτυχισμένοι. 

Ανάμεσα σε ατελείωτα πολύχρωμα γλυκά, σε κάποιο νησί του Αιγαίου, δίπλα στη θάλασσα, ξεκινούν οι ιστορίες τους. Μία σερβιτόρα αποφασίζει να κάνει μια τρέλα: να παρακολουθήσει κρυφά έναν άγνωστο που ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα. Μία γυναίκα ανοίγεται για πρώτη φορά με τόση ειλικρίνεια στον άντρα της. Ένας μοναχικός νεαρός στήνει αυτί και αφουγκράζεται την παράξενη κολυμβήτρια που κολυμπάει κάθε νύχτα στη σκοτεινή θάλασσα. Ένας ανήσυχος στρατιωτικός ερευνά την ιστορία μίας σπάνιας φωτογραφίας που συνδέει την επιστράτευση του 1974 με την κεντρική ταβέρνα του νησιού. Πως μπλέκονται όλα πάνω από ένα τραπέζι γεμάτο γλυκά; Πως ελαφραίνει η καρδιά των ανθρώπων όταν μοιράζονται το φαγητό και τα μυστικά τους.

Το Γλυκό και άλλες ιστορίες δίπλα στη θάλασσα

του Τηλέμαχου Τσαρδάκα,

Σκηνοθεσία-Διασκευή: Άρτεμις Γρύμπλα

με τους:

Παναγιώτα Παπαδημητρίου, Ντίνο Ποντικόπουλο,

Αγγέλικα Σταυροπούλου, Παλαιολόγο Χαλίδα.

Τέσσερις γλυκόπικρες ιστορίες δίπλα στην θάλασσα για ανθρώπους που φαινομενικά δεν τους συνδέει τίποτα.

Η αισθητηριακή μνήμη ξεκινά με μια κουταλιά γλυκό. Μια κουταλιά γλυκό, μπορεί να μας ταξιδεύσει ακαριαία, στο παρελθόν ή κάπου, σ’ ένα σκοτεινό κομμάτι της φαντασίας μας. Η ανάμνηση της γλυκιάς γεύσης αποθηκεύεται σ’ εκείνο ακριβώς το σημείο του εγκεφάλου που αποθηκεύεται και η ανάμνηση της αγάπης. Έτσι, με εφαλτήριο την αφυπνισμένη από τη ζάχαρη μνήμη, οι ιστορίες της παράστασης βρίσκουν ένα κοινό μέρος, έναν κοινό τόπο, την αγάπη.

Τέσσερις ιστορίες ξετυλίγονται γύρω από ένα τραπέζι με γλυκά, με αφορμή την γεύση και τις μνήμες που κουβαλάει. Οι φαινομενικά ασύνδετες ιστορίες των ηρώων, μπλέκονται με τις μυρωδιές από το πορτοκάλι, το μανταρίνι και την μαστίχα, και χτίζουν μέσα στο κέντρο της Πάτρας, μια άγρια παραλία. Με κάθε μπουκιά, οι ήρωές μας, ανακαλύπτουν ότι, τελικά, τους συνδέουν πολλά: η πολύ συγκεκριμένη γεωγραφία μιας παραλίας, ένας βαθύτατος και Ελληνικότατος κόμπος στο λαιμό, η αίσθηση του ανεκπλήρωτου και η σιγουριά ότι, αν κάποιες επιλογές που κάναμε ήταν ελάχιστα διαφορετικές, η ζωή μας τώρα θα ήταν αλλιώς και ίσως να ήμασταν ευτυχισμένοι. 

Ανάμεσα σε ατελείωτα πολύχρωμα γλυκά, σε κάποιο νησί του Αιγαίου, δίπλα στη θάλασσα, ξεκινούν οι ιστορίες τους. Μία σερβιτόρα αποφασίζει να κάνει μια τρέλα: να παρακολουθήσει κρυφά έναν άγνωστο που ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα. Μία γυναίκα ανοίγεται για πρώτη φορά με τόση ειλικρίνεια στον άντρα της. Ένας μοναχικός νεαρός στήνει αυτί και αφουγκράζεται την παράξενη κολυμβήτρια που κολυμπάει κάθε νύχτα στη σκοτεινή θάλασσα. Ένας ανήσυχος στρατιωτικός ερευνά την ιστορία μίας σπάνιας φωτογραφίας που συνδέει την επιστράτευση του 1974 με την κεντρική ταβέρνα του νησιού. Πως μπλέκονται όλα πάνω από ένα τραπέζι γεμάτο γλυκά; Πως ελαφραίνει η καρδιά των ανθρώπων όταν μοιράζονται το φαγητό και τα μυστικά τους.

Το Γλυκό και άλλες ιστορίες δίπλα στη θάλασσα

του Τηλέμαχου Τσαρδάκα,

Σκηνοθεσία-Διασκευή: Άρτεμις Γρύμπλα

με τους:

Παναγιώτα Παπαδημητρίου, Ντίνο Ποντικόπουλο,

Αγγέλικα Σταυροπούλου, Παλαιολόγο Χαλίδα.

Τέσσερις γλυκόπικρες ιστορίες δίπλα στην θάλασσα για ανθρώπους που φαινομενικά δεν τους συνδέει τίποτα.

Η αισθητηριακή μνήμη ξεκινά με μια κουταλιά γλυκό. Μια κουταλιά γλυκό, μπορεί να μας ταξιδεύσει ακαριαία, στο παρελθόν ή κάπου, σ’ ένα σκοτεινό κομμάτι της φαντασίας μας. Η ανάμνηση της γλυκιάς γεύσης αποθηκεύεται σ’ εκείνο ακριβώς το σημείο του εγκεφάλου που αποθηκεύεται και η ανάμνηση της αγάπης. Έτσι, με εφαλτήριο την αφυπνισμένη από τη ζάχαρη μνήμη, οι ιστορίες της παράστασης βρίσκουν ένα κοινό μέρος, έναν κοινό τόπο, την αγάπη.

Τέσσερις ιστορίες ξετυλίγονται γύρω από ένα τραπέζι με γλυκά, με αφορμή την γεύση και τις μνήμες που κουβαλάει. Οι φαινομενικά ασύνδετες ιστορίες των ηρώων, μπλέκονται με τις μυρωδιές από το πορτοκάλι, το μανταρίνι και την μαστίχα, και χτίζουν μέσα στο κέντρο της Πάτρας, μια άγρια παραλία. Με κάθε μπουκιά, οι ήρωές μας, ανακαλύπτουν ότι, τελικά, τους συνδέουν πολλά: η πολύ συγκεκριμένη γεωγραφία μιας παραλίας, ένας βαθύτατος και Ελληνικότατος κόμπος στο λαιμό, η αίσθηση του ανεκπλήρωτου και η σιγουριά ότι, αν κάποιες επιλογές που κάναμε ήταν ελάχιστα διαφορετικές, η ζωή μας τώρα θα ήταν αλλιώς και ίσως να ήμασταν ευτυχισμένοι. 

Ανάμεσα σε ατελείωτα πολύχρωμα γλυκά, σε κάποιο νησί του Αιγαίου, δίπλα στη θάλασσα, ξεκινούν οι ιστορίες τους. Μία σερβιτόρα αποφασίζει να κάνει μια τρέλα: να παρακολουθήσει κρυφά έναν άγνωστο που ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα. Μία γυναίκα ανοίγεται για πρώτη φορά με τόση ειλικρίνεια στον άντρα της. Ένας μοναχικός νεαρός στήνει αυτί και αφουγκράζεται την παράξενη κολυμβήτρια που κολυμπάει κάθε νύχτα στη σκοτεινή θάλασσα. Ένας ανήσυχος στρατιωτικός ερευνά την ιστορία μίας σπάνιας φωτογραφίας που συνδέει την επιστράτευση του 1974 με την κεντρική ταβέρνα του νησιού. Πως μπλέκονται όλα πάνω από ένα τραπέζι γεμάτο γλυκά; Πως ελαφραίνει η καρδιά των ανθρώπων όταν μοιράζονται το φαγητό και τα μυστικά τους.

Ο Δημήτρης Δημόπουλος περιοδεύει και μονολογεί «Καμένος στη μετάφραση»... 

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί βλέπετε τόσα λάθη στους υποτίτλους; Γιατί ακούτε διάφορες κοτσάνες στις μεταγλωττίσεις; Και τέλος πάντων, ποιος αποφασίζει για τις αποδόσεις τίτλων στα ελληνικά που καμία σχέση δεν έχουν με το πρωτότυπο; Ο Δημήτρης Δημόπουλος αποφασίζει να ξεσπαθώσει και να αποκαλύψει τα πάντα από τη μακρά εμπειρία του στον υπότιτλο, τη μεταγλώττιση και τη μετάφραση στο μουσικό θέατρο. Ένας πρωτότυπος σταντ-απ μονόλογος που το γκουκγλ-τρανσλέιτ απέδωσε ως «όρθιο μονόλογο»…

Η παράσταση τελεί υπό την αιγίδα της Σκέπης Πολιτισμού Ιδρύματος Δημήτρη Δημόπουλου (ΣΚΠΙΔΔ).

Το Γλυκό και άλλες ιστορίες δίπλα στη θάλασσα

του Τηλέμαχου Τσαρδάκα,

Σκηνοθεσία-Διασκευή: Άρτεμις Γρύμπλα

με τους:

Παναγιώτα Παπαδημητρίου, Ντίνο Ποντικόπουλο,

Αγγέλικα Σταυροπούλου, Παλαιολόγο Χαλίδα.

Τέσσερις γλυκόπικρες ιστορίες δίπλα στην θάλασσα για ανθρώπους που φαινομενικά δεν τους συνδέει τίποτα.

Η αισθητηριακή μνήμη ξεκινά με μια κουταλιά γλυκό. Μια κουταλιά γλυκό, μπορεί να μας ταξιδεύσει ακαριαία, στο παρελθόν ή κάπου, σ’ ένα σκοτεινό κομμάτι της φαντασίας μας. Η ανάμνηση της γλυκιάς γεύσης αποθηκεύεται σ’ εκείνο ακριβώς το σημείο του εγκεφάλου που αποθηκεύεται και η ανάμνηση της αγάπης. Έτσι, με εφαλτήριο την αφυπνισμένη από τη ζάχαρη μνήμη, οι ιστορίες της παράστασης βρίσκουν ένα κοινό μέρος, έναν κοινό τόπο, την αγάπη.

Τέσσερις ιστορίες ξετυλίγονται γύρω από ένα τραπέζι με γλυκά, με αφορμή την γεύση και τις μνήμες που κουβαλάει. Οι φαινομενικά ασύνδετες ιστορίες των ηρώων, μπλέκονται με τις μυρωδιές από το πορτοκάλι, το μανταρίνι και την μαστίχα, και χτίζουν μέσα στο κέντρο της Πάτρας, μια άγρια παραλία. Με κάθε μπουκιά, οι ήρωές μας, ανακαλύπτουν ότι, τελικά, τους συνδέουν πολλά: η πολύ συγκεκριμένη γεωγραφία μιας παραλίας, ένας βαθύτατος και Ελληνικότατος κόμπος στο λαιμό, η αίσθηση του ανεκπλήρωτου και η σιγουριά ότι, αν κάποιες επιλογές που κάναμε ήταν ελάχιστα διαφορετικές, η ζωή μας τώρα θα ήταν αλλιώς και ίσως να ήμασταν ευτυχισμένοι. 

Ανάμεσα σε ατελείωτα πολύχρωμα γλυκά, σε κάποιο νησί του Αιγαίου, δίπλα στη θάλασσα, ξεκινούν οι ιστορίες τους. Μία σερβιτόρα αποφασίζει να κάνει μια τρέλα: να παρακολουθήσει κρυφά έναν άγνωστο που ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα. Μία γυναίκα ανοίγεται για πρώτη φορά με τόση ειλικρίνεια στον άντρα της. Ένας μοναχικός νεαρός στήνει αυτί και αφουγκράζεται την παράξενη κολυμβήτρια που κολυμπάει κάθε νύχτα στη σκοτεινή θάλασσα. Ένας ανήσυχος στρατιωτικός ερευνά την ιστορία μίας σπάνιας φωτογραφίας που συνδέει την επιστράτευση του 1974 με την κεντρική ταβέρνα του νησιού. Πως μπλέκονται όλα πάνω από ένα τραπέζι γεμάτο γλυκά; Πως ελαφραίνει η καρδιά των ανθρώπων όταν μοιράζονται το φαγητό και τα μυστικά τους.

Το Γλυκό και άλλες ιστορίες δίπλα στη θάλασσα

του Τηλέμαχου Τσαρδάκα,

Σκηνοθεσία-Διασκευή: Άρτεμις Γρύμπλα

με τους:

Παναγιώτα Παπαδημητρίου, Ντίνο Ποντικόπουλο,

Αγγέλικα Σταυροπούλου, Παλαιολόγο Χαλίδα.

Τέσσερις γλυκόπικρες ιστορίες δίπλα στην θάλασσα για ανθρώπους που φαινομενικά δεν τους συνδέει τίποτα.

Η αισθητηριακή μνήμη ξεκινά με μια κουταλιά γλυκό. Μια κουταλιά γλυκό, μπορεί να μας ταξιδεύσει ακαριαία, στο παρελθόν ή κάπου, σ’ ένα σκοτεινό κομμάτι της φαντασίας μας. Η ανάμνηση της γλυκιάς γεύσης αποθηκεύεται σ’ εκείνο ακριβώς το σημείο του εγκεφάλου που αποθηκεύεται και η ανάμνηση της αγάπης. Έτσι, με εφαλτήριο την αφυπνισμένη από τη ζάχαρη μνήμη, οι ιστορίες της παράστασης βρίσκουν ένα κοινό μέρος, έναν κοινό τόπο, την αγάπη.

Τέσσερις ιστορίες ξετυλίγονται γύρω από ένα τραπέζι με γλυκά, με αφορμή την γεύση και τις μνήμες που κουβαλάει. Οι φαινομενικά ασύνδετες ιστορίες των ηρώων, μπλέκονται με τις μυρωδιές από το πορτοκάλι, το μανταρίνι και την μαστίχα, και χτίζουν μέσα στο κέντρο της Πάτρας, μια άγρια παραλία. Με κάθε μπουκιά, οι ήρωές μας, ανακαλύπτουν ότι, τελικά, τους συνδέουν πολλά: η πολύ συγκεκριμένη γεωγραφία μιας παραλίας, ένας βαθύτατος και Ελληνικότατος κόμπος στο λαιμό, η αίσθηση του ανεκπλήρωτου και η σιγουριά ότι, αν κάποιες επιλογές που κάναμε ήταν ελάχιστα διαφορετικές, η ζωή μας τώρα θα ήταν αλλιώς και ίσως να ήμασταν ευτυχισμένοι. 

Ανάμεσα σε ατελείωτα πολύχρωμα γλυκά, σε κάποιο νησί του Αιγαίου, δίπλα στη θάλασσα, ξεκινούν οι ιστορίες τους. Μία σερβιτόρα αποφασίζει να κάνει μια τρέλα: να παρακολουθήσει κρυφά έναν άγνωστο που ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα. Μία γυναίκα ανοίγεται για πρώτη φορά με τόση ειλικρίνεια στον άντρα της. Ένας μοναχικός νεαρός στήνει αυτί και αφουγκράζεται την παράξενη κολυμβήτρια που κολυμπάει κάθε νύχτα στη σκοτεινή θάλασσα. Ένας ανήσυχος στρατιωτικός ερευνά την ιστορία μίας σπάνιας φωτογραφίας που συνδέει την επιστράτευση του 1974 με την κεντρική ταβέρνα του νησιού. Πως μπλέκονται όλα πάνω από ένα τραπέζι γεμάτο γλυκά; Πως ελαφραίνει η καρδιά των ανθρώπων όταν μοιράζονται το φαγητό και τα μυστικά τους.

Το Γλυκό και άλλες ιστορίες δίπλα στη θάλασσα

του Τηλέμαχου Τσαρδάκα,

Σκηνοθεσία-Διασκευή: Άρτεμις Γρύμπλα

με τους:

Παναγιώτα Παπαδημητρίου, Ντίνο Ποντικόπουλο,

Αγγέλικα Σταυροπούλου, Παλαιολόγο Χαλίδα.

Τέσσερις γλυκόπικρες ιστορίες δίπλα στην θάλασσα για ανθρώπους που φαινομενικά δεν τους συνδέει τίποτα.

Η αισθητηριακή μνήμη ξεκινά με μια κουταλιά γλυκό. Μια κουταλιά γλυκό, μπορεί να μας ταξιδεύσει ακαριαία, στο παρελθόν ή κάπου, σ’ ένα σκοτεινό κομμάτι της φαντασίας μας. Η ανάμνηση της γλυκιάς γεύσης αποθηκεύεται σ’ εκείνο ακριβώς το σημείο του εγκεφάλου που αποθηκεύεται και η ανάμνηση της αγάπης. Έτσι, με εφαλτήριο την αφυπνισμένη από τη ζάχαρη μνήμη, οι ιστορίες της παράστασης βρίσκουν ένα κοινό μέρος, έναν κοινό τόπο, την αγάπη.

Τέσσερις ιστορίες ξετυλίγονται γύρω από ένα τραπέζι με γλυκά, με αφορμή την γεύση και τις μνήμες που κουβαλάει. Οι φαινομενικά ασύνδετες ιστορίες των ηρώων, μπλέκονται με τις μυρωδιές από το πορτοκάλι, το μανταρίνι και την μαστίχα, και χτίζουν μέσα στο κέντρο της Πάτρας, μια άγρια παραλία. Με κάθε μπουκιά, οι ήρωές μας, ανακαλύπτουν ότι, τελικά, τους συνδέουν πολλά: η πολύ συγκεκριμένη γεωγραφία μιας παραλίας, ένας βαθύτατος και Ελληνικότατος κόμπος στο λαιμό, η αίσθηση του ανεκπλήρωτου και η σιγουριά ότι, αν κάποιες επιλογές που κάναμε ήταν ελάχιστα διαφορετικές, η ζωή μας τώρα θα ήταν αλλιώς και ίσως να ήμασταν ευτυχισμένοι. 

Ανάμεσα σε ατελείωτα πολύχρωμα γλυκά, σε κάποιο νησί του Αιγαίου, δίπλα στη θάλασσα, ξεκινούν οι ιστορίες τους. Μία σερβιτόρα αποφασίζει να κάνει μια τρέλα: να παρακολουθήσει κρυφά έναν άγνωστο που ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα. Μία γυναίκα ανοίγεται για πρώτη φορά με τόση ειλικρίνεια στον άντρα της. Ένας μοναχικός νεαρός στήνει αυτί και αφουγκράζεται την παράξενη κολυμβήτρια που κολυμπάει κάθε νύχτα στη σκοτεινή θάλασσα. Ένας ανήσυχος στρατιωτικός ερευνά την ιστορία μίας σπάνιας φωτογραφίας που συνδέει την επιστράτευση του 1974 με την κεντρική ταβέρνα του νησιού. Πως μπλέκονται όλα πάνω από ένα τραπέζι γεμάτο γλυκά; Πως ελαφραίνει η καρδιά των ανθρώπων όταν μοιράζονται το φαγητό και τα μυστικά τους.

Ο Γιαννούλης Χαλεπάς υπήρξε ένας απ’ τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες, έργα του οποίου θαυμάζονται και αποτελούν, παγκοσμίως, αντικείμενο μελέτης μέχρι και σήμερα. Η ζωή του... απλά μυθιστορηματική. Σαν βγαλμένη απο ταινία τρόμου, μα με με happy ending.

Τα πρώτα χρόνια στην Τήνο, οι σπουδές στο εξωτερικό, τα δημιουργικά χρόνια στην Αθήνα του 1800, οι βραβεύσεις, η παγκόσμια αναγνώριση... μα και ο εγκλεισμός στο ψυχιατρείο της Κέρκυρας για 14 χρόνια, η απομόνωση και η αυστηρή επίβλεψη της μητέρας του, ο μεγάλος του έρωτας που έμελε να χαράξει όλη του τη ζωή... μοναξιά... πόνος... στέρηση ... μερικές απ τις λέξεις που συνθέτουν τη ζωή του ανθρώπου αυτού.

Με εφαλτήριο το κελί του, στο ψυχιατρείο της Κέρκυρας, η παράσταση του έργου του Άγγελου Ανδρεόπουλου, σε σκηνοθεσια Αλέξανδρου Λιακόπουλου, μας ταξιδεύει σε όλους τους σημαντικούς σταθμούς της ζωής του Ιωάννη ή... Γιαννούλη ( όπως τον αποκαλούσε χαιδευτικά η μητέρα του) και μας δίνει το μέγεθος της ευφυίας αλλά και του πόνου, τόσο του ίδιου όσο και όλων των καλλιτεχνών που, ανα τους αιώνες, χαρακτηρίστηκαν Σαλεμένοι ( Σαλοί ) αλλά παρέμειναν και παραμένουν χαραγμένοι στη συνείδηση και τη μνήμη μας.

Ο Γιαννούλης Χαλεπάς υπήρξε ένας απ’ τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες, έργα του οποίου θαυμάζονται και αποτελούν, παγκοσμίως, αντικείμενο μελέτης μέχρι και σήμερα. Η ζωή του... απλά μυθιστορηματική. Σαν βγαλμένη απο ταινία τρόμου, μα με με happy ending.

Τα πρώτα χρόνια στην Τήνο, οι σπουδές στο εξωτερικό, τα δημιουργικά χρόνια στην Αθήνα του 1800, οι βραβεύσεις, η παγκόσμια αναγνώριση... μα και ο εγκλεισμός στο ψυχιατρείο της Κέρκυρας για 14 χρόνια, η απομόνωση και η αυστηρή επίβλεψη της μητέρας του, ο μεγάλος του έρωτας που έμελε να χαράξει όλη του τη ζωή... μοναξιά... πόνος... στέρηση ... μερικές απ τις λέξεις που συνθέτουν τη ζωή του ανθρώπου αυτού.

Με εφαλτήριο το κελί του, στο ψυχιατρείο της Κέρκυρας, η παράσταση του έργου του Άγγελου Ανδρεόπουλου, σε σκηνοθεσια Αλέξανδρου Λιακόπουλου, μας ταξιδεύει σε όλους τους σημαντικούς σταθμούς της ζωής του Ιωάννη ή... Γιαννούλη ( όπως τον αποκαλούσε χαιδευτικά η μητέρα του) και μας δίνει το μέγεθος της ευφυίας αλλά και του πόνου, τόσο του ίδιου όσο και όλων των καλλιτεχνών που, ανα τους αιώνες, χαρακτηρίστηκαν Σαλεμένοι ( Σαλοί ) αλλά παρέμειναν και παραμένουν χαραγμένοι στη συνείδηση και τη μνήμη μας.

Το Γλυκό και άλλες ιστορίες δίπλα στη θάλασσα

του Τηλέμαχου Τσαρδάκα,

Σκηνοθεσία-Διασκευή: Άρτεμις Γρύμπλα

με τους:

Παναγιώτα Παπαδημητρίου, Ντίνο Ποντικόπουλο,

Αγγέλικα Σταυροπούλου, Παλαιολόγο Χαλίδα.

Τέσσερις γλυκόπικρες ιστορίες δίπλα στην θάλασσα για ανθρώπους που φαινομενικά δεν τους συνδέει τίποτα.

Η αισθητηριακή μνήμη ξεκινά με μια κουταλιά γλυκό. Μια κουταλιά γλυκό, μπορεί να μας ταξιδεύσει ακαριαία, στο παρελθόν ή κάπου, σ’ ένα σκοτεινό κομμάτι της φαντασίας μας. Η ανάμνηση της γλυκιάς γεύσης αποθηκεύεται σ’ εκείνο ακριβώς το σημείο του εγκεφάλου που αποθηκεύεται και η ανάμνηση της αγάπης. Έτσι, με εφαλτήριο την αφυπνισμένη από τη ζάχαρη μνήμη, οι ιστορίες της παράστασης βρίσκουν ένα κοινό μέρος, έναν κοινό τόπο, την αγάπη.

Τέσσερις ιστορίες ξετυλίγονται γύρω από ένα τραπέζι με γλυκά, με αφορμή την γεύση και τις μνήμες που κουβαλάει. Οι φαινομενικά ασύνδετες ιστορίες των ηρώων, μπλέκονται με τις μυρωδιές από το πορτοκάλι, το μανταρίνι και την μαστίχα, και χτίζουν μέσα στο κέντρο της Πάτρας, μια άγρια παραλία. Με κάθε μπουκιά, οι ήρωές μας, ανακαλύπτουν ότι, τελικά, τους συνδέουν πολλά: η πολύ συγκεκριμένη γεωγραφία μιας παραλίας, ένας βαθύτατος και Ελληνικότατος κόμπος στο λαιμό, η αίσθηση του ανεκπλήρωτου και η σιγουριά ότι, αν κάποιες επιλογές που κάναμε ήταν ελάχιστα διαφορετικές, η ζωή μας τώρα θα ήταν αλλιώς και ίσως να ήμασταν ευτυχισμένοι. 

Ανάμεσα σε ατελείωτα πολύχρωμα γλυκά, σε κάποιο νησί του Αιγαίου, δίπλα στη θάλασσα, ξεκινούν οι ιστορίες τους. Μία σερβιτόρα αποφασίζει να κάνει μια τρέλα: να παρακολουθήσει κρυφά έναν άγνωστο που ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα. Μία γυναίκα ανοίγεται για πρώτη φορά με τόση ειλικρίνεια στον άντρα της. Ένας μοναχικός νεαρός στήνει αυτί και αφουγκράζεται την παράξενη κολυμβήτρια που κολυμπάει κάθε νύχτα στη σκοτεινή θάλασσα. Ένας ανήσυχος στρατιωτικός ερευνά την ιστορία μίας σπάνιας φωτογραφίας που συνδέει την επιστράτευση του 1974 με την κεντρική ταβέρνα του νησιού. Πως μπλέκονται όλα πάνω από ένα τραπέζι γεμάτο γλυκά; Πως ελαφραίνει η καρδιά των ανθρώπων όταν μοιράζονται το φαγητό και τα μυστικά τους.

Το Γλυκό και άλλες ιστορίες δίπλα στη θάλασσα

του Τηλέμαχου Τσαρδάκα,

Σκηνοθεσία-Διασκευή: Άρτεμις Γρύμπλα

με τους:

Παναγιώτα Παπαδημητρίου, Ντίνο Ποντικόπουλο,

Αγγέλικα Σταυροπούλου, Παλαιολόγο Χαλίδα.

Τέσσερις γλυκόπικρες ιστορίες δίπλα στην θάλασσα για ανθρώπους που φαινομενικά δεν τους συνδέει τίποτα.

Η αισθητηριακή μνήμη ξεκινά με μια κουταλιά γλυκό. Μια κουταλιά γλυκό, μπορεί να μας ταξιδεύσει ακαριαία, στο παρελθόν ή κάπου, σ’ ένα σκοτεινό κομμάτι της φαντασίας μας. Η ανάμνηση της γλυκιάς γεύσης αποθηκεύεται σ’ εκείνο ακριβώς το σημείο του εγκεφάλου που αποθηκεύεται και η ανάμνηση της αγάπης. Έτσι, με εφαλτήριο την αφυπνισμένη από τη ζάχαρη μνήμη, οι ιστορίες της παράστασης βρίσκουν ένα κοινό μέρος, έναν κοινό τόπο, την αγάπη.

Τέσσερις ιστορίες ξετυλίγονται γύρω από ένα τραπέζι με γλυκά, με αφορμή την γεύση και τις μνήμες που κουβαλάει. Οι φαινομενικά ασύνδετες ιστορίες των ηρώων, μπλέκονται με τις μυρωδιές από το πορτοκάλι, το μανταρίνι και την μαστίχα, και χτίζουν μέσα στο κέντρο της Πάτρας, μια άγρια παραλία. Με κάθε μπουκιά, οι ήρωές μας, ανακαλύπτουν ότι, τελικά, τους συνδέουν πολλά: η πολύ συγκεκριμένη γεωγραφία μιας παραλίας, ένας βαθύτατος και Ελληνικότατος κόμπος στο λαιμό, η αίσθηση του ανεκπλήρωτου και η σιγουριά ότι, αν κάποιες επιλογές που κάναμε ήταν ελάχιστα διαφορετικές, η ζωή μας τώρα θα ήταν αλλιώς και ίσως να ήμασταν ευτυχισμένοι. 

Ανάμεσα σε ατελείωτα πολύχρωμα γλυκά, σε κάποιο νησί του Αιγαίου, δίπλα στη θάλασσα, ξεκινούν οι ιστορίες τους. Μία σερβιτόρα αποφασίζει να κάνει μια τρέλα: να παρακολουθήσει κρυφά έναν άγνωστο που ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα. Μία γυναίκα ανοίγεται για πρώτη φορά με τόση ειλικρίνεια στον άντρα της. Ένας μοναχικός νεαρός στήνει αυτί και αφουγκράζεται την παράξενη κολυμβήτρια που κολυμπάει κάθε νύχτα στη σκοτεινή θάλασσα. Ένας ανήσυχος στρατιωτικός ερευνά την ιστορία μίας σπάνιας φωτογραφίας που συνδέει την επιστράτευση του 1974 με την κεντρική ταβέρνα του νησιού. Πως μπλέκονται όλα πάνω από ένα τραπέζι γεμάτο γλυκά; Πως ελαφραίνει η καρδιά των ανθρώπων όταν μοιράζονται το φαγητό και τα μυστικά τους.

Το Γλυκό και άλλες ιστορίες δίπλα στη θάλασσα

του Τηλέμαχου Τσαρδάκα,

Σκηνοθεσία-Διασκευή: Άρτεμις Γρύμπλα

με τους:

Παναγιώτα Παπαδημητρίου, Ντίνο Ποντικόπουλο,

Αγγέλικα Σταυροπούλου, Παλαιολόγο Χαλίδα.

Τέσσερις γλυκόπικρες ιστορίες δίπλα στην θάλασσα για ανθρώπους που φαινομενικά δεν τους συνδέει τίποτα.

Η αισθητηριακή μνήμη ξεκινά με μια κουταλιά γλυκό. Μια κουταλιά γλυκό, μπορεί να μας ταξιδεύσει ακαριαία, στο παρελθόν ή κάπου, σ’ ένα σκοτεινό κομμάτι της φαντασίας μας. Η ανάμνηση της γλυκιάς γεύσης αποθηκεύεται σ’ εκείνο ακριβώς το σημείο του εγκεφάλου που αποθηκεύεται και η ανάμνηση της αγάπης. Έτσι, με εφαλτήριο την αφυπνισμένη από τη ζάχαρη μνήμη, οι ιστορίες της παράστασης βρίσκουν ένα κοινό μέρος, έναν κοινό τόπο, την αγάπη.

Τέσσερις ιστορίες ξετυλίγονται γύρω από ένα τραπέζι με γλυκά, με αφορμή την γεύση και τις μνήμες που κουβαλάει. Οι φαινομενικά ασύνδετες ιστορίες των ηρώων, μπλέκονται με τις μυρωδιές από το πορτοκάλι, το μανταρίνι και την μαστίχα, και χτίζουν μέσα στο κέντρο της Πάτρας, μια άγρια παραλία. Με κάθε μπουκιά, οι ήρωές μας, ανακαλύπτουν ότι, τελικά, τους συνδέουν πολλά: η πολύ συγκεκριμένη γεωγραφία μιας παραλίας, ένας βαθύτατος και Ελληνικότατος κόμπος στο λαιμό, η αίσθηση του ανεκπλήρωτου και η σιγουριά ότι, αν κάποιες επιλογές που κάναμε ήταν ελάχιστα διαφορετικές, η ζωή μας τώρα θα ήταν αλλιώς και ίσως να ήμασταν ευτυχισμένοι. 

Ανάμεσα σε ατελείωτα πολύχρωμα γλυκά, σε κάποιο νησί του Αιγαίου, δίπλα στη θάλασσα, ξεκινούν οι ιστορίες τους. Μία σερβιτόρα αποφασίζει να κάνει μια τρέλα: να παρακολουθήσει κρυφά έναν άγνωστο που ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα. Μία γυναίκα ανοίγεται για πρώτη φορά με τόση ειλικρίνεια στον άντρα της. Ένας μοναχικός νεαρός στήνει αυτί και αφουγκράζεται την παράξενη κολυμβήτρια που κολυμπάει κάθε νύχτα στη σκοτεινή θάλασσα. Ένας ανήσυχος στρατιωτικός ερευνά την ιστορία μίας σπάνιας φωτογραφίας που συνδέει την επιστράτευση του 1974 με την κεντρική ταβέρνα του νησιού. Πως μπλέκονται όλα πάνω από ένα τραπέζι γεμάτο γλυκά; Πως ελαφραίνει η καρδιά των ανθρώπων όταν μοιράζονται το φαγητό και τα μυστικά τους.

Το Γλυκό και άλλες ιστορίες δίπλα στη θάλασσα

του Τηλέμαχου Τσαρδάκα,

Σκηνοθεσία-Διασκευή: Άρτεμις Γρύμπλα

με τους:

Παναγιώτα Παπαδημητρίου, Ντίνο Ποντικόπουλο,

Αγγέλικα Σταυροπούλου, Παλαιολόγο Χαλίδα.

Τέσσερις γλυκόπικρες ιστορίες δίπλα στην θάλασσα για ανθρώπους που φαινομενικά δεν τους συνδέει τίποτα.

Η αισθητηριακή μνήμη ξεκινά με μια κουταλιά γλυκό. Μια κουταλιά γλυκό, μπορεί να μας ταξιδεύσει ακαριαία, στο παρελθόν ή κάπου, σ’ ένα σκοτεινό κομμάτι της φαντασίας μας. Η ανάμνηση της γλυκιάς γεύσης αποθηκεύεται σ’ εκείνο ακριβώς το σημείο του εγκεφάλου που αποθηκεύεται και η ανάμνηση της αγάπης. Έτσι, με εφαλτήριο την αφυπνισμένη από τη ζάχαρη μνήμη, οι ιστορίες της παράστασης βρίσκουν ένα κοινό μέρος, έναν κοινό τόπο, την αγάπη.

Τέσσερις ιστορίες ξετυλίγονται γύρω από ένα τραπέζι με γλυκά, με αφορμή την γεύση και τις μνήμες που κουβαλάει. Οι φαινομενικά ασύνδετες ιστορίες των ηρώων, μπλέκονται με τις μυρωδιές από το πορτοκάλι, το μανταρίνι και την μαστίχα, και χτίζουν μέσα στο κέντρο της Πάτρας, μια άγρια παραλία. Με κάθε μπουκιά, οι ήρωές μας, ανακαλύπτουν ότι, τελικά, τους συνδέουν πολλά: η πολύ συγκεκριμένη γεωγραφία μιας παραλίας, ένας βαθύτατος και Ελληνικότατος κόμπος στο λαιμό, η αίσθηση του ανεκπλήρωτου και η σιγουριά ότι, αν κάποιες επιλογές που κάναμε ήταν ελάχιστα διαφορετικές, η ζωή μας τώρα θα ήταν αλλιώς και ίσως να ήμασταν ευτυχισμένοι. 

Ανάμεσα σε ατελείωτα πολύχρωμα γλυκά, σε κάποιο νησί του Αιγαίου, δίπλα στη θάλασσα, ξεκινούν οι ιστορίες τους. Μία σερβιτόρα αποφασίζει να κάνει μια τρέλα: να παρακολουθήσει κρυφά έναν άγνωστο που ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα. Μία γυναίκα ανοίγεται για πρώτη φορά με τόση ειλικρίνεια στον άντρα της. Ένας μοναχικός νεαρός στήνει αυτί και αφουγκράζεται την παράξενη κολυμβήτρια που κολυμπάει κάθε νύχτα στη σκοτεινή θάλασσα. Ένας ανήσυχος στρατιωτικός ερευνά την ιστορία μίας σπάνιας φωτογραφίας που συνδέει την επιστράτευση του 1974 με την κεντρική ταβέρνα του νησιού. Πως μπλέκονται όλα πάνω από ένα τραπέζι γεμάτο γλυκά; Πως ελαφραίνει η καρδιά των ανθρώπων όταν μοιράζονται το φαγητό και τα μυστικά τους.

Το Γλυκό και άλλες ιστορίες δίπλα στη θάλασσα

του Τηλέμαχου Τσαρδάκα,

Σκηνοθεσία-Διασκευή: Άρτεμις Γρύμπλα

με τους:

Παναγιώτα Παπαδημητρίου, Ντίνο Ποντικόπουλο,

Αγγέλικα Σταυροπούλου, Παλαιολόγο Χαλίδα.

Τέσσερις γλυκόπικρες ιστορίες δίπλα στην θάλασσα για ανθρώπους που φαινομενικά δεν τους συνδέει τίποτα.

Η αισθητηριακή μνήμη ξεκινά με μια κουταλιά γλυκό. Μια κουταλιά γλυκό, μπορεί να μας ταξιδεύσει ακαριαία, στο παρελθόν ή κάπου, σ’ ένα σκοτεινό κομμάτι της φαντασίας μας. Η ανάμνηση της γλυκιάς γεύσης αποθηκεύεται σ’ εκείνο ακριβώς το σημείο του εγκεφάλου που αποθηκεύεται και η ανάμνηση της αγάπης. Έτσι, με εφαλτήριο την αφυπνισμένη από τη ζάχαρη μνήμη, οι ιστορίες της παράστασης βρίσκουν ένα κοινό μέρος, έναν κοινό τόπο, την αγάπη.

Τέσσερις ιστορίες ξετυλίγονται γύρω από ένα τραπέζι με γλυκά, με αφορμή την γεύση και τις μνήμες που κουβαλάει. Οι φαινομενικά ασύνδετες ιστορίες των ηρώων, μπλέκονται με τις μυρωδιές από το πορτοκάλι, το μανταρίνι και την μαστίχα, και χτίζουν μέσα στο κέντρο της Πάτρας, μια άγρια παραλία. Με κάθε μπουκιά, οι ήρωές μας, ανακαλύπτουν ότι, τελικά, τους συνδέουν πολλά: η πολύ συγκεκριμένη γεωγραφία μιας παραλίας, ένας βαθύτατος και Ελληνικότατος κόμπος στο λαιμό, η αίσθηση του ανεκπλήρωτου και η σιγουριά ότι, αν κάποιες επιλογές που κάναμε ήταν ελάχιστα διαφορετικές, η ζωή μας τώρα θα ήταν αλλιώς και ίσως να ήμασταν ευτυχισμένοι. 

Ανάμεσα σε ατελείωτα πολύχρωμα γλυκά, σε κάποιο νησί του Αιγαίου, δίπλα στη θάλασσα, ξεκινούν οι ιστορίες τους. Μία σερβιτόρα αποφασίζει να κάνει μια τρέλα: να παρακολουθήσει κρυφά έναν άγνωστο που ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα. Μία γυναίκα ανοίγεται για πρώτη φορά με τόση ειλικρίνεια στον άντρα της. Ένας μοναχικός νεαρός στήνει αυτί και αφουγκράζεται την παράξενη κολυμβήτρια που κολυμπάει κάθε νύχτα στη σκοτεινή θάλασσα. Ένας ανήσυχος στρατιωτικός ερευνά την ιστορία μίας σπάνιας φωτογραφίας που συνδέει την επιστράτευση του 1974 με την κεντρική ταβέρνα του νησιού. Πως μπλέκονται όλα πάνω από ένα τραπέζι γεμάτο γλυκά; Πως ελαφραίνει η καρδιά των ανθρώπων όταν μοιράζονται το φαγητό και τα μυστικά τους.

Το Γλυκό και άλλες ιστορίες δίπλα στη θάλασσα

του Τηλέμαχου Τσαρδάκα,

Σκηνοθεσία-Διασκευή: Άρτεμις Γρύμπλα

με τους:

Παναγιώτα Παπαδημητρίου, Ντίνο Ποντικόπουλο,

Αγγέλικα Σταυροπούλου, Παλαιολόγο Χαλίδα.

Τέσσερις γλυκόπικρες ιστορίες δίπλα στην θάλασσα για ανθρώπους που φαινομενικά δεν τους συνδέει τίποτα.

Η αισθητηριακή μνήμη ξεκινά με μια κουταλιά γλυκό. Μια κουταλιά γλυκό, μπορεί να μας ταξιδεύσει ακαριαία, στο παρελθόν ή κάπου, σ’ ένα σκοτεινό κομμάτι της φαντασίας μας. Η ανάμνηση της γλυκιάς γεύσης αποθηκεύεται σ’ εκείνο ακριβώς το σημείο του εγκεφάλου που αποθηκεύεται και η ανάμνηση της αγάπης. Έτσι, με εφαλτήριο την αφυπνισμένη από τη ζάχαρη μνήμη, οι ιστορίες της παράστασης βρίσκουν ένα κοινό μέρος, έναν κοινό τόπο, την αγάπη.

Τέσσερις ιστορίες ξετυλίγονται γύρω από ένα τραπέζι με γλυκά, με αφορμή την γεύση και τις μνήμες που κουβαλάει. Οι φαινομενικά ασύνδετες ιστορίες των ηρώων, μπλέκονται με τις μυρωδιές από το πορτοκάλι, το μανταρίνι και την μαστίχα, και χτίζουν μέσα στο κέντρο της Πάτρας, μια άγρια παραλία. Με κάθε μπουκιά, οι ήρωές μας, ανακαλύπτουν ότι, τελικά, τους συνδέουν πολλά: η πολύ συγκεκριμένη γεωγραφία μιας παραλίας, ένας βαθύτατος και Ελληνικότατος κόμπος στο λαιμό, η αίσθηση του ανεκπλήρωτου και η σιγουριά ότι, αν κάποιες επιλογές που κάναμε ήταν ελάχιστα διαφορετικές, η ζωή μας τώρα θα ήταν αλλιώς και ίσως να ήμασταν ευτυχισμένοι. 

Ανάμεσα σε ατελείωτα πολύχρωμα γλυκά, σε κάποιο νησί του Αιγαίου, δίπλα στη θάλασσα, ξεκινούν οι ιστορίες τους. Μία σερβιτόρα αποφασίζει να κάνει μια τρέλα: να παρακολουθήσει κρυφά έναν άγνωστο που ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα. Μία γυναίκα ανοίγεται για πρώτη φορά με τόση ειλικρίνεια στον άντρα της. Ένας μοναχικός νεαρός στήνει αυτί και αφουγκράζεται την παράξενη κολυμβήτρια που κολυμπάει κάθε νύχτα στη σκοτεινή θάλασσα. Ένας ανήσυχος στρατιωτικός ερευνά την ιστορία μίας σπάνιας φωτογραφίας που συνδέει την επιστράτευση του 1974 με την κεντρική ταβέρνα του νησιού. Πως μπλέκονται όλα πάνω από ένα τραπέζι γεμάτο γλυκά; Πως ελαφραίνει η καρδιά των ανθρώπων όταν μοιράζονται το φαγητό και τα μυστικά τους.

Ο Στέλιος Ανατολίτης, ένας από τους πιο πρωτοποριακούς και ιδιαίτερους κωμικούς της Ελλάδας, επιστρέφει για τέταρτη φορά με μια παράσταση ενάντια στον παραλογισμό της καθημερινότητας. Μια παράσταση αφιερωμένη στις γενιές που βρίσκονται μόνιμα σε πόλεμο χωρίς να έχουν συμμετάσχει ποτέ σε κανέναν. Μια παράσταση ενάντια σε κάθε τι που φαντάζει ως ατελείωτο αδιέξοδο, σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο.

Μια χειροποίητη παράσταση με παραδοσιακούς ήχους που προσεγγίζει θέματα όπως η ετερότητα, η εξουσία, η αλληλεγγύη και η ενσυναίσθηση μέσα από την ιστορία μιας επιδημίας που πέφτει στο χωριό της Ευλογιάς μετά από μια γενοκτονία, που βρίσκει ένοχους τους κατοίκους της. Πώς επηρεάζεται κάποιος όταν αναλαμβάνει εξουσία, πώς μια κοινωνία υποδέχεται τους πρόσφυγες, πώς αντιμετωπίζουν οι πολίτες το ξέσπασμα μιας επιδημίας και τελικά πώς χωράει μέσα σε αυτά η αλληλεγγύη και η ενσυναίσθηση, είναι τα διαχρονικά ερωτήματα που θέτει το έργο που γράφτηκε το 2003, επενδεδυμένο με πρωτότυπη μουσική επηρεασμένη από δημοτικά τραγούδια, μοιρολόγια και εκκλησιαστικούς ύμνους.

«Ερωτόκριτος» για παιδιά

Βασισμένο στο έπος του Βιτσένζου Κορνάρου.

Με χιούμορ, μουσική, ρυθμό και έντονη σωματικότητα  η παράσταση αφηγείται μια φρέσκια εκδοχή του κλασσικού παραμυθιού. Μέσα από συμβολισμούς και μεταφορές, αποπειράται να μιλήσει στα παιδιά, με πολύ διασκεδαστικό τρόπο, για τις σημαντικές αξίες: την αληθινή αγάπη, την πίστη στην πατρίδα, τον ηρωισμό, τη φιλία αλλά και την αντίσταση στην καταπίεση.

Το έργο της σπουδαίας θεατρίνας Σπεράντζας Βρανά "το τίμιο μπορντέλο",
σε θεατρική απόδοση - προσαρμογή του Κώστα Παπαπέτρου
και σε σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Λιακόπουλου

Το εργο μας μιλαει, για τον κοσμο της πορνειας, εναν κοσμο, που αποτελει ταμπου ακομη και σημερα. Πελατες με ακραιες απαιτησεις και βιτσια, μανταμες που εκμεταλλευονται την αναγκη κοριτσιων, κρατωντας τους χρηματα απο τον κοπο και την διαθεση του κορμιου τους, πονος, σκληρη ζωη, μα και στιγμες τρυφεροτητας, οταν σβηνουν τα κοκκινα λαμπακια των σπιτιων... κρυφες σκεψεις και μυστικα, που δεν μαρτυρας ουτε στον ιδιο σου τον εαυτο... και ολα αυτα σε μια Ελλαδα, που δεν εχει ακομη μαθει να αποδεχεται και να συγχωρει... που στιγματιζει και δειχνει με το δαχτυλο, οσους επιλεγουν να ξεφυγουν απ το συνηθισμενο, απ το αποδεκτο. Εκεινους που ξερουμε οτι υπαρχουν... μα δεν δεχομαστε να τους κοιταξουμε καταματα.

Η Μελίνα Κόλλια και η Δήμητρα Νικητεα για πρώτη φορά παρουσιάζουν την double bill stand up comedy παράσταση τους «Καμικάζι» στο Θεατρο Act στην Πάτρα.

Οι δυο κωμικοί ενώνουν τις δυνάμεις τους και εξαντλούν κάθε προσωπικό και κοινωνικό θέμα αναπτύσσοντας το, η κάθε μια από την οπτική της. Η Μελίνα με την βιωματική οδο μιλά για ζητήματα σεξουαλικης ταυτότητας, ενώ η Δήμητρα με όχημα την λαϊκή αγανάκτηση μιλά για το διαγενεακο τραύμα και για τους κοινωνικούς ψεύτοηρωισμούς . Ο κοινός τους παρανομαστής των δυο κοριτσιών είναι η φτώχεια και για αυτό καλό είναι να έρθετε μπας και αλλάξει λίγο η μοίρα τους, γιατι θα τις δούμε σαν το Λεξ, τρια σπέσιαλς και ακόμα θα μιλάνε για το northface που δεν αγοράσανε.

Μια χειροποίητη παράσταση με παραδοσιακούς ήχους που προσεγγίζει θέματα όπως η ετερότητα, η εξουσία, η αλληλεγγύη και η ενσυναίσθηση μέσα από την ιστορία μιας επιδημίας που πέφτει στο χωριό της Ευλογιάς μετά από μια γενοκτονία, που βρίσκει ένοχους τους κατοίκους της. Πώς επηρεάζεται κάποιος όταν αναλαμβάνει εξουσία, πώς μια κοινωνία υποδέχεται τους πρόσφυγες, πώς αντιμετωπίζουν οι πολίτες το ξέσπασμα μιας επιδημίας και τελικά πώς χωράει μέσα σε αυτά η αλληλεγγύη και η ενσυναίσθηση, είναι τα διαχρονικά ερωτήματα που θέτει το έργο που γράφτηκε το 2003, επενδεδυμένο με πρωτότυπη μουσική επηρεασμένη από δημοτικά τραγούδια, μοιρολόγια και εκκλησιαστικούς ύμνους.

Ο Γιαννούλης Χαλεπάς υπήρξε ένας απ’ τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες, έργα του οποίου θαυμάζονται και αποτελούν, παγκοσμίως, αντικείμενο μελέτης μέχρι και σήμερα. Η ζωή του... απλά μυθιστορηματική. Σαν βγαλμένη απο ταινία τρόμου, μα με με happy ending.

Τα πρώτα χρόνια στην Τήνο, οι σπουδές στο εξωτερικό, τα δημιουργικά χρόνια στην Αθήνα του 1800, οι βραβεύσεις, η παγκόσμια αναγνώριση... μα και ο εγκλεισμός στο ψυχιατρείο της Κέρκυρας για 14 χρόνια, η απομόνωση και η αυστηρή επίβλεψη της μητέρας του, ο μεγάλος του έρωτας που έμελε να χαράξει όλη του τη ζωή... μοναξιά... πόνος... στέρηση ... μερικές απ τις λέξεις που συνθέτουν τη ζωή του ανθρώπου αυτού.

Με εφαλτήριο το κελί του, στο ψυχιατρείο της Κέρκυρας, η παράσταση του έργου του Άγγελου Ανδρεόπουλου, σε σκηνοθεσια Αλέξανδρου Λιακόπουλου, μας ταξιδεύει σε όλους τους σημαντικούς σταθμούς της ζωής του Ιωάννη ή... Γιαννούλη ( όπως τον αποκαλούσε χαιδευτικά η μητέρα του) και μας δίνει το μέγεθος της ευφυίας αλλά και του πόνου, τόσο του ίδιου όσο και όλων των καλλιτεχνών που, ανα τους αιώνες, χαρακτηρίστηκαν Σαλεμένοι ( Σαλοί ) αλλά παρέμειναν και παραμένουν χαραγμένοι στη συνείδηση και τη μνήμη μας.

«Ερωτόκριτος» για παιδιά

Βασισμένο στο έπος του Βιτσένζου Κορνάρου.

Με χιούμορ, μουσική, ρυθμό και έντονη σωματικότητα  η παράσταση αφηγείται μια φρέσκια εκδοχή του κλασσικού παραμυθιού. Μέσα από συμβολισμούς και μεταφορές, αποπειράται να μιλήσει στα παιδιά, με πολύ διασκεδαστικό τρόπο, για τις σημαντικές αξίες: την αληθινή αγάπη, την πίστη στην πατρίδα, τον ηρωισμό, τη φιλία αλλά και την αντίσταση στην καταπίεση.

Ο Γιαννούλης Χαλεπάς υπήρξε ένας απ’ τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες, έργα του οποίου θαυμάζονται και αποτελούν, παγκοσμίως, αντικείμενο μελέτης μέχρι και σήμερα. Η ζωή του... απλά μυθιστορηματική. Σαν βγαλμένη απο ταινία τρόμου, μα με με happy ending.

Τα πρώτα χρόνια στην Τήνο, οι σπουδές στο εξωτερικό, τα δημιουργικά χρόνια στην Αθήνα του 1800, οι βραβεύσεις, η παγκόσμια αναγνώριση... μα και ο εγκλεισμός στο ψυχιατρείο της Κέρκυρας για 14 χρόνια, η απομόνωση και η αυστηρή επίβλεψη της μητέρας του, ο μεγάλος του έρωτας που έμελε να χαράξει όλη του τη ζωή... μοναξιά... πόνος... στέρηση ... μερικές απ τις λέξεις που συνθέτουν τη ζωή του ανθρώπου αυτού.

Με εφαλτήριο το κελί του, στο ψυχιατρείο της Κέρκυρας, η παράσταση του έργου του Άγγελου Ανδρεόπουλου, σε σκηνοθεσια Αλέξανδρου Λιακόπουλου, μας ταξιδεύει σε όλους τους σημαντικούς σταθμούς της ζωής του Ιωάννη ή... Γιαννούλη ( όπως τον αποκαλούσε χαιδευτικά η μητέρα του) και μας δίνει το μέγεθος της ευφυίας αλλά και του πόνου, τόσο του ίδιου όσο και όλων των καλλιτεχνών που, ανα τους αιώνες, χαρακτηρίστηκαν Σαλεμένοι ( Σαλοί ) αλλά παρέμειναν και παραμένουν χαραγμένοι στη συνείδηση και τη μνήμη μας.

«Ερωτόκριτος» για παιδιά

Βασισμένο στο έπος του Βιτσένζου Κορνάρου.

Με χιούμορ, μουσική, ρυθμό και έντονη σωματικότητα  η παράσταση αφηγείται μια φρέσκια εκδοχή του κλασσικού παραμυθιού. Μέσα από συμβολισμούς και μεταφορές, αποπειράται να μιλήσει στα παιδιά, με πολύ διασκεδαστικό τρόπο, για τις σημαντικές αξίες: την αληθινή αγάπη, την πίστη στην πατρίδα, τον ηρωισμό, τη φιλία αλλά και την αντίσταση στην καταπίεση.